DOSTUM DİNLE

Hummalı kâğıtlar, kalemler

Ve kararan kitaplar...

Yapmayın!

Vicdanımıza mermi yüklemeyin!

Asyayı yakmayın!

Kanla doyurmayın midenizi!

Avrupadan kaçarken gönlümüze amborgo koymayın!

Kalbimize kara kelepçe vurup bileklerimizi kırmayın!

Sina'dan umutsuz maveradan kayıp olmayın!

Küçüklüğümüzün siyah beyaz çiçeklerini kurutmayın!

Bizi bizden vurup el pençe divan bırakmayın!

Etmeyin; bu cihana sığmadı bu hüzün!

Bir devşirmedir insan bu dünya da.

Ne han, ne hancı sahiptir dünyeviyeye.

Oysa insan bir yolcudur misafirhaneye.

Dostum geç olmadan içindeki Nemrut'u büyütmeden kırma gönül kapısını!

Açamayacaksan ses etme!

Sararmış ekinleri çiçek deyip büyütme!

Kırıldığımız anda sol cepheden saldırmadan düşün;

Binlercesi böyle ölmedi mi?

Zamanın bir zarfta olduğu dönemler en güzeliydi.

Yeni yettim derken sofrandaki azizliği görmeden,

Sayılamayan yıllar oldu.

Saniyelere biat yükledik,

Tek tek güllerin soluşunu bildiğimiz yıllar oldu.

Yapmayın mazlumun ahında olmayın!

Cümle cihanda toprak, su yerine barut dökmeyin!

Okullarımız, evimiz; yakmayın!

Merhametimize kurşun sıkmayın!

Bizi can evimizden vurmayın!

Asyayı yakmayın!

Afrikayı öksüz bırakmayın!

Kudüsümüz bağrı yanık bir çocuk artık kanatmayın!

Engel biziz engelli aramayın!

Mekkemizin, Medinemizin topraklarına dikenler ekmeyin!

Dostum zelzeleden önce kalbine bir kilim gibi sevgiyi doku!

Savaş karanlıktan gayrısı değil.

Gözlerine yeşilleri bırak!

Denizleri ellerine sal!

Sarı olmadan güneş düşünme!

Pembe umutların tecellisi...

Gökyüzünü mavisiz belleme!

Ve sen dostum ince narin...

Batıya karşı eğilip rus soğuklarında yıkanma!

Dünya iyiliğe muhtaç...

Biz sana, direnişine...